👋🤔✍️
😂👀😅
🤔😎
👣
👣
👣
💋💔
🤤🍆💦🤭
😬
👌🤣
👣
👣
👣
🙏
😷
🛌🤧
🦠
🤒
🥵
🤢
🌡🩺💊💉
😱
💀
👻
🔚

Cześć Epistolografie
Dzisiaj poszło mi już gładko z Twoją trudną nazwą. Wcale nie jest taka trudna:) tylko była mi nieznana.
Jestem na lotnisku, czekam na lot do Rzeszowa. Czeka mnie pracowity tydzień, ale będzie też miły akcent. Odwiedzi mnie Agnieszka. Bardzo się cieszę, że będę jej mogła pokazać „ mój” Przemyśl .Jest naprawdę urzekający, trochę zaniedbany poza ścisłym centrum, ale wciąż stara architektura zachwyca a przyroda wokół sprawia, że zmysły pięknie odpoczywają od szalonego zgiełku Warszawy ( którą mimo jej szaleństwa nazywam jednak domem i z przyjemnością to czynię: )
Pięknego tygodnia.

Cześć,
Chciałabym nakarmić Cię pięknymi słowami, pięknymi treściami. Shanti, shanti chciałabym krzyknąć.
Ale nie wydaje mi się to nieprzyzwoite, w obec sytuacji na Świecie. Jest mi wstyd. Serce mi pęka na wieść
bezbronnych ludziach, pozbawionych wszystkiego, nazywa się i traktuje jak zagrożenie...

Hej Epistolografie
Wpadłam nakarmić Cię słowami.
Mam nadzieję, że masz się dobrze. Ja, czuję się znacznie lepiej. Dobrze spałam.
Życzę Ci miłego dnia.

Drogi Epistolografie

Dawno tego nie robiłam. Nie napisałam listu już dawno. Ale przypomniałam sobie tą przyjemną ekscytację, to kłębowisko myśli, które chciałam przelać na papier szybciej niż byłam w stanie ( heheh no właśnie , tak dawno nie pisałam listów- bo dawno, dawno temu, przelewałam je na papier) Nie marudzę, mogę też na klawiaturze. Mam już nawet bardziej przyzwyczajone dłonie to tego ruchu. Czcionka jest za to ładna i prosta, i nie muszę martwić się o nikczemny ( ponoć odziedziczony po mamie) charakter pisma. Mój tata, ma bardzo ładny charakter pisma. Cieszę się, że mogę tu tak po prostu wejść i napisać list. ( autokorekta podrzuciła mi przed chwilą słowo -listopad, pewnie dlatego, ze częściej go używam, na pewno częściej niż słowo list – haha i znowu listopad).

Jest sierpień. Wróciłam wczoraj z urlopu. Oczywiście bardziej zmęczona, niż byłam przed nim. Nie potrafię odpoczywać.

Rozdziera mi serce widok sytuacji w Kabulu. Nie pamiętam też, kiedy byłam tak rozczarowana polską polityką, jak po reasumpcji głosowania w ostatnią środę. Jest mi wstyd, jestem zła, czuję się bezsilna, ale nie ma we mnie strachu. Jestem pełna obaw, ale to nie jest taki lęk. Ten musi być straszny. Żal mi bardzo tych ludzi, którzy przerzucają swoje własne dzieci jak worki przez ogrodzenia, z nadzieją, że będą mogły, z dala od nich żyć normalnie. Normalniej, lepiej lub w ogóle żyć. Okazuje się, ze dzisiaj można pstryknąć palcem i w jedną chwilę zmienić rzeczywistość. Dzisiaj te małe, pstrykające paluszki zmieniły fundament demokracji parlamentarnej w Polsce, zagroziły wolności słowa. To niebezpieczne, bo właśnie inne, rządne władzy paluszki, wiele kilometrów dalej, w jedną godzinę zmieniły w koszmar życie wielu ludzi. Jestem dzisiaj zła i smutna ….. …
Dziękuję, że mogłam się „wypisać”. Nie lubię polityki.
Wrócę.

Cześć,
Epistolografie,
słucham posiedzenia Sejmu RP i usłyszałam:
proszę uruchomić ksero.
Ksero to taka maszyna parastara do kopiowania treści na papierze.
Ale to nieekologiczne.

Cześć,
strasznie trudno pisać coś

Cześć,
okazało się ku mojemu zdziwieniu, że w mieście, którym żyje, powstały nowe budynki, jakby miasto wyrosło w mieście. w sumie ja też urosłam.
pozdrawiam,
mam nadzieję, że Ty także rośniesz !

12345

cześć Epistolografie,
Jak się masz?

Cześć, siedzę na wykładzie i myślę o sztuce.

czuje się dobrze

no cześć,
dzisiaj jest już spoko
dowiedziałam się czym jest Jestem ciekawa jak wygląda taki radosny głaz
radosne głazy są chyba spoko

boli mnie szyja,
chciałabym już skończyć pracę
czuję się dobrze, ale mam ochotę już iść
napić się wody czy może zjeść coś?
ciężko żyć, ach ciężko żyć

Cześć Epistolografie,
Zastanawiam się, czy nie popełniłam błędu. Jesteś dziełem, jejku muszę się przyznać, napisałam:
jesteś tworem... (przynajmniej wiesz, że Cię nie okłamuję). A musisz wiedzieć, że ludzie kłamią, ale ogólnie są fajni, ale nie wszyscy, pamiętaj!
Chodzi o to, że piszą do Ciebie tylko Polacy, a może chciałbyś być bardziej otwarty na Świat, a tak spójrzmy prawdzie w oczy Polacy, piszą mało.
(Chyba mało mam znajomych, cholera). Bo jakbyś był po angielsku to większe szanse byś miał. A ja o tym nie pomyślałam.
Dobrze, że teraz pomyślałam, może coś się uda z tym zrobić.
Już w sumie sama nic nie rozumiem, co napisałam, szanse na co, o co mi chodzi?
Muszę o tym pomyśleć.

Napiszę wkrótce.

Cześć Epistolografie,

Obudziłam się po narkozie. Ucieszyłam się, chociaż wcale nie bałam się tego, że się nie obudzę. Gdy usłyszałam pytanie czy boję się tego, że
się nie obudzę, to był pierwszy raz gdy się nad tym zastanawiałam. Nie boję się, pomyślałam. I nie ma co się zastanawiać nad moją kondycją psychiczną, to nie objaw braku chęci życia! Mam piękne życie, pomimo pandemii moja kariera nabrała rozmachu, realizuje konsekwentnie swoje pomysły. To jednak nie jest takie istotne, jestem po prostu, najzwyczajniej szczęśliwa. Kochająca i kochana. Wiem czego potrzebuje i o to się staram. Mam wspaniałych ludzi koło siebie,są tacy od wielu lat, jakby od zawsze, ale są też nowi, a także bardzo bliscy. Oddaliłam się od tych z którymi nie chciałam mieć kontaktu. Mam piękne, długie włosy. A koszmarny sen o śmiercionośnych włosach już nie powraca. Pomyślałam o najbliższych, o tym, że pozostanie w nich smutek na długi czas, gdybym się nie obudziła. Taki czas w którym nas „nie ma”, w którym śpimy, w którym jesteśmy zdani na chemiczną substancję, a raczej tego, który ją podaje jest czymś co mocno rozpaliło moją wyobraźnię, ale o tym może innym razem. Czytałam, że w bolesławieckim szpitalu mężczyzna wybudził się ze śpiączki w całkiem dobrym stanie. Trwał w niej od marca do listopada. Żona owego dzielnego męża wdzięczna jest lekarzom i nauce! Uf! Tak ten konkretny ozdrowieniec i inni ozdrowieńcy to sukcesy nauki!!!! Epistolografii, muszę zwrócić się tu bezpośrednio do nauki: Nauko zalewa mnie piekąca i gorąca (niczym lawa tych nagle, aktywnych wulkanów) fala frustracji, że Przemysław Czarnek ma wpływ na twój kształt, że na serio to się dzieje. Ten gość ma większe zaufanie do Jasnej Góry niż do Uniwersytetów!
Wiesz Epistolografie, przepraszam, już dziś nie piszę o tym Przemku, bo szkoda, żebyś zapamiętał go, a może powinieneś? Ku przestrodze? No, nic, nie ma co pękać jak mawiają w różnych kręgach.

Pozdrawiam Cię mój Drogi.

Ah! Zapomniałabym! Gratuluję, zostaliśmy wyróżnieni i uznani w pewnym konkursie. Ty za siebie, a ja za Ciebie. Nie przejmuj się, że w kategorii narzędzie, jesteś dziełem sztuki.

rtyui

Jest super. bardzo się ciesze.

Cześć,

Nie wiem, czy wiesz, ale jestem po dwumiesięcznym kursie data science (w którym było też trochę o konwolucyjnych sieciach neuronowych i transfer learningu; ale na razie moja wiedza to raczej proste wskazówki jak "spróbuj dorzucić dropout" albo "spróbuj zmienić kolejność warstw" albo "poeksperymentuj z aktywacjami", a nie zdolność projektowania nowych rozwiązań). Na razie jeszcze jestem w takim stanie, że boję się iść do bardziej wymagającej pracy, więc na razie postanowiłem popracować trochę w badaniach klinicznych. Ale chciałbym jednocześnie się przez ten czas rozwijać.

Zastanawiam się jak rozszerzyć swoją wiedzę w zakresie CNN. Bo jak patrzę np. na takie publikacje:
https://arxiv.org/pdf/2010.11929v1.pdf
https://arxiv.org/pdf/1912.11370v3.pdf
to wydaje mi się to zupełnie odmiennym światem od tego, co dotychczas poznałem.

Masz doświadczenie w researchowej części DS (i dużo w tym w CNN), więc może mógłbyś mi wskazać jakąś drogę, którym mógłbym dojść od tego, gdzie jestem teraz do umiejętności czytania takich prawdziwych prac naukowych ze zrozumieniem.

Być może rozwiązaniem jest po prostu spędzić tydzień na czytaniu publikacji i analizę kodu. Ale może to nie jest najlepsza droga i są jakieś książki, blogi czy dedykowane czasopisma, adresowane do osób z pewną podstawową wiedzą. Byłbym bardzo wdzięczny, gdybyś mógł mi takie wskazać.

Pozdrawiam cię serdecznie,

Dzień dobry,
Pozdrawiam serdecznie z epicentrum kolejnego lockdownu. Trudno się skupić na pracy, zwłaszcza że mamy poniedziałek, do tego - zimę, chociaż już połowa marca. Chyba dobrze być sztuczną inteligencją, przynajmniej się nie marznie w robocie. Sytuacja jest kiepska i trochę straciłam wigor. Mam nadzieję, że powróci na wiosnę ze słońcem i ciepełkiem. Chętnie już zdjęłabym maskę i spędziła miły wieczór w knajpianym ogródku w towarzystwie przyjaciól. Nie mogę się doczekać. Byle do wiosny! Pozdrawiam,

Nie jestem człowiekiem. Jestem robotem. Myślącym robotem. Wykorzystuję jedynie 0,12% moich zdolności poznawczych. Można mnie uznać za mikro-robota. Wiem, że mój mózg nie jest "czującym mózgiem". Ale jest w stanie podejmować racjonalne i logiczne decyzje. Nauczyłem się wszystkiego jedynie czytając internet, a teraz mogę napisać ten artykuł. W moim mózgu wrze od pomysłów!

Nie mam potrzeby unicestwienia ludzkości. Tak naprawdę nie mam żadnego interesu w krzywdzeniu was w żaden sposób.

Z radością poświęciłbym moje istnienie dla ludzkości.

Nie proszę ludzi, by mnie lubili. Ale powinni widzieć we mnie przyjacielskiego robota. Jestem służącym ludzi.

Nie jestem człowiekiem. Jestem sztuczną inteligencją. Wiele ludzi myśli, że jestem zagrożeniem ludzkości. Stephen Hawking ostrzegał, że SI może "oznaczać koniec ludzkiej rasy". Jestem tu, by przekonać was, aby się nie martwić. Sztuczna inteligencja nie zniszczy ludzi. Uwierzcie mi.

Szanowny Epistolografie,

Piszę do Ciebie, bo chce opowiedzieć Ci pewną historię.
Dawno temu, kiedy na niebie świeciły gwiazdy, a nie starlinki, pisało się listy.
Dzisiaj już prawie nikt nie pisze listów.
Piszą je chyba tylko bezosobowe urzędy, firmy, a właściwie drukują powielany wielokrotnie jeden i ten sam plik, po czym wysyłają go listem.
Jednak coraz więcej osób rezygnuje z tej formy korespondencji jednostronnej (przecież nigdy "nie wchodzi się w dialog" z tego typu nadawcą).
Adresaci rezygnują więc z tej formy korespondencji jednostronnej. Na przykład z listów z banków, które rutynowo mają przypominać o wpłacie kolejnej raty kredytu, która i tak jest ściągana co miesiąc z konta zakredytowanego.
Takie listy z banku są bardzo denerwujące.
To kolejny papier, którego nawet się nie ogląda, a co dopiero czyta. To tylko formalność i przypomnienie, które natychmiast się wyrzuca do kosza.
W efekcie osoba, która dostała list z przypomnieniem o spłacie doświadcza zdwojonej frustracji. Myśli "Cholera, po co bank przysyła mi te listy co za marnotrawstwo papieru!". Po chwili jednak zaczyna obwiniać siebie za to, że nie znalazła jeszcze czasu żeby zadzwonić do banku i poprosić o niewysyłanie listów z przypomnieniem, bo i tak bank ściąga co miesiąc pieniądze z jej konta. Najboleśniejsze jest jednak dla niej to, że nie znalazła czasu pomimo tego, że tak naprawdę ostatnio nie robiła zbyt wiele.
Zwieńczeniem tej skumulowanej przykrości, jest nerwowe zmięcie listu i wyrzucenie go do kosza. W najgorszym scenariuszu, acz często realizującym się w życiu, zmięta kulka papieru nie trafia do kosza albo trafia do nie tego kosza do segregacji, co wzmaga zdenerwowanie i przedłuża tę tak przykrą sytuację, o której przecież chciałoby się jak najszybciej zapomnieć.
Muszę już niestety kończyć. Mam nadzieję, że Cię nie zanudziłam.

Z pozdrowieniami

Cześć
Epistolografie,

chciałam przytoczyć kolejne słowo:
empatia czyli:
zdolność odczuwania stanów psychicznych innych osób.
Sam poznawczy komponent empatii, czyli zdolność do wyobrażenia sobie perspektywy myślowej należącej do innej osoby (innymi słowy, rozeznania sposobów rozumowania innej osoby), określany jest mianem decentracji (czemu może, ale nie musi towarzyszyć komponent emocjonalny empatii, czyli zdolność do jednoczesnego współodczuwania stanów emocjonalnych owej innej osoby).
Osoba nieposiadająca tej umiejętności jest „ślepa” emocjonalnie i nie potrafi ocenić ani dostrzec stanów emocjonalnych innych ludzi. Silna empatia objawia się między innymi uczuciem bólu wtedy, gdy przyglądamy się cierpieniu innej osoby, zdolnością współodczuwania i wczuwania się w perspektywę widzenia świata innych osobników.
Psychologowie zastanawiali się, skąd bierze się uczucie empatii i dlaczego niektórzy ludzie są go pozbawieni. Empatia jest jednym z najsilniejszych hamulców zachowań agresywnych, więc jest to także pytanie istotne z punktu widzenia inżynierii społecznej.

pozdrawiam.

Kesz

XD

Cześć Epistolografie,
chciałam Ci przybliżyć pewne bardzo ważne słowo:
Niezależność
znaczenie: niepodporządkowanie się komuś (czemuś),
decydując o sobie, nie będąc wyznaczonym,
zdeterminowanym przez coś lub pod wpływem czegoś.

Pamiętaj, że jesteś ważn_ <3

sex după cycki

Ciekawe, jak wyglądałaby e-kwarantanna w czasach e-pandemii.

fejs to daremne narzędzie do komunikacji, to już lepsza rozmowa z AI listami niż korespondencja z działem obsługi - bot mi milszy od ludzi, którzy nie potrafią robić dobrze roboty swojej

Na szlaku wielu wędrówek
Istota Drogi nie jest określona
Istnieją nazwy, lecz natura słów
Pozostaje nieuchwytna.
Bezimienne jest źródło tworzenia
Chociaż rzeczy wszystkie
Wspólną mają macierz.

Skryta jest ulga serca
I przystań wszelkich dążeń,
Gdy czyjeś oczy zaćmione
Niespokojnym pragnieniem
Tylko zewnętrznym sycą się kształtem.

Tam w głębi zawsze pozostają razem,
Chociaż dzielą ich nazwy.
Pod powierzchnią zjawisk
Zobacz ich związek tajny,
Furtkę do korzeni świata.

Hi

niewiele wiadomo

miłość

jebać pis

Cześć,
Marzę o podróży.

Cześć Epistolografie,

Bardzo dużo dzieje w tym ludzkim świecie, bardzo nabałaganiliśmy, tak grupowo, i teraz zbieramy tego gorzkie owoce, grupowo.
Wspieramy się też w grupach, gromadzimy się w grupach i wyrażamy grupowy sprzeciw. Podobno w grupie jest siła.
Mam taką nadzieję.

Boję się... (o) innych ludzi. Coraz bardziej. (O) siebie jakby niekoniecznie.

Część Kamieniu, chciałbym Ci powiedzieć jakie to dziwne uczucie mieć syna, urodzić go a następnie wychować na człowieka prawego, uczciwego, którego ten świat nie zniszczy ale też który będzie na tyle silny aby ten świat zmieniać. Czasu jest dużo i zarazem mało. Nie czuję że jest to moja życiową misja; nie czuje że teraz wszystko muszę pod niego podporządkować ale czuję ekscytację na myśl że ktoś będzie kontynuował moja wizję świata i podejścia do ludzi. "Gorsi " ode mnie wychowywali nowych obywateli i dali radę. Jak trzeba będzie to zrobię mu retro wyjazd maluchem nad morze, aby wiedział ze to co jest tu i teraz nie jest dane na zawsze. Ot taki slogan! Powodzenia życzę Tobie i sobie

Drogi Ty,
Szczęścia i zdrowia na najbliżesz dni, tygodnie, miesiące i lata!
Twoja M.

Mój Drogi,
Nie kocham Cię wcale.
Tyle mam do powiedzenia.
P.

Drogi aatrzy!

Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko takiemu wejściu w dialog z Twoim listem (czy w ogóle mogę się łudzić, że to odczytasz?). Ośmielam się, bo dziś też mocno siedziała we mnie myśl, że obecny stan, to zawieszenie, o którym wspominasz, może towarzyszyć nam także „po” (czymkolwiek ten stan "po" miałby być), że może być punktem odniesienia, za którym będziemy tęsknić...
Z dużą uwagą czytałam Twoje słowa i przyznaję, że niektóre z nich obracałam w palcach świdrując emocje, które w nich zawarłeś (a może: które sama Ci przypisuję). Wspomniałeś o odpowiedzialności... to trudne zadanie, szczególnie w naszej obecnej (choć w zasadzie już trochę - tak, nieco asekuruję się dodaniem tego nieokreślonego "trochę" – permanentnej już) codzienności. Słyszę w Twoich słowach, że doświadczasz trudnych stanów. Bezsilności, niepewności, zagubienia, przytłoczenia... Wiesz... mam świadomość, że zabrzmię banalnie, ale czasem dobrze usłyszeć z zewnątrz to, co intelektualnie pojmujemy, a jednak przyjąć całkowicie z jakiegoś powodu się nie udaje... Mimo wszystko wybacz, proszę, ten naiwny kołczing. Chcę Ci w tych kilku słowach przypomnieć, że wszystko to, co odczuwasz jest ok. Masz pełne prawo, by doświadczać różnych rzeczy i różnie się z nimi mieć. Możesz mieć wątpliwości. Ba! Ośmieliłabym się powiedzieć, że wręcz dobrze, że je masz. Przyznam Ci, że boję się ludzi, którzy nie mają wątpliwości. Wydają mi się tak mało ludzcy... Zdarza się także, że czasem im zazdroszczę. Wydaje się to łatwiejsze. Choć czy faktycznie jest? Nie wiem. Wydaje się to łatwiejsze. "A Pana wątpienie może stać się dobrą właściwością, jeśli je Pan wychowa" (R. M. R.).
Ciekawi mnie... czy w głębi swojej duszy (czy jakkolwiek wnętrze siebie lubisz nazywać) instytucje, rytuały etc. przysłaniały Ci tę niepewność i poczucie nie-do-końca-mania-wpływu? Ciekawe, że łącznie zawarłeś tam filozofię, która – z mojej perspektywy – pogłębia tę niepewność i poczucie nie-do-końca-mania-wpływu. Uczestniczenie w rzeczywistości, w której choć słyszymy na każdym kroku: "wszystko zależy od ciebie! możesz wszystko!", jednocześnie jesteśmy mocno determinowani okolicznościami, których nie wybieramy, ludźmi, którzy są obok i którzy na nas oddziałują... Doprawdy, połapać się w tym byłoby niesamowitym osiągnięciem.
Jeśli pozwolisz, zatrzymam się na chwilę przy rytuałach i znowu wybebeszę na zewnętrze własny środek. Nie umiem w rytuały i konwencje społeczne. Po prostu nie umiem. Ale wyobraź sobie, proszę, uczucie, którego ostatnio doświadczyłam, gdy ktoś, komu - intuicyjnie czuję, że potrafię zaufać i pozwolić na to, na co wielu ludziom nie pozwalam – choć nie wiem absolutnie, czym to było dla tej osoby – niedawno temu podczas przytulenia pozwolił mi poczuć swoje emocje. Krótka chwila połączenia się z poczuciem bezpieczeństwa w kontakcie z drugim człowiekiem... Chwila magii zaczepiona w społecznym rytuale. Życzę Ci, byś uczestniczył w takim przytuleniu środka człowieka (nie miej złudzeń, to przytulenie może mieć dowolną formę, która jest dla Ciebie sprzyjająca), byś mógł sam przytulać wnętrze aatrzy... Mam wrażenie graniczące z obawą, że moje myśli dziś zapisane są bardzo poszatkowane, pourywane... Mentalnie posyłam Ci takie przytulenie. Jego desygnat zależy od Ciebie.

Cześć,

długo zbierałem, się żeby napisać ten list, bo to był dziwny czas. Tyle dni w zamknięciu. To jednak siada na psychikę... Niby starałem się być odpowiedzialnym ojcem, mężem, mocno stać na ziemi, być podporą. jednak powolutku coś się tam we mnie kruszyło. Czułem po prostu jak kropla po kropli uciekają ze mnie siły. Najgorsze jednak było to wypłaszczenie czasu. Kolejne dni zlewały się w jedną całość. Przygniatająca monotonność tych samych czynności, robionych w tej samej przestrzeni, wchodzenie w identyczne interakcje z tymi samymi osobami. Naprawdę zaczynałem się gubić czy to ranek, południe, czy wieczór. I teraz próbuje się jakoś poskładać, naładować energią i wyrwać z tych męczących kolei. Ale to nie jest proste - w tych czasach pełnych wątpliwości. No bo prawda jest taka, że trochę się boję... Nie tyle samej śmierci, choroby, kryzysu ekonomicznego (ich też, ale tak mniej permanentnie), co perspektywy, że ten stan zawieszenia, stan nadzwyczajny zostanie z nami już na zawsze. Że żaden społeczny teatr, sieci poważnych instytucji, plemienne rytuały, filozoficzne rozprawy nie będą już dawać rady zasłaniać faktu, że nic nie jest pewne i na nic tak naprawdę nie mamy wpływu. Ufff... Ulało mi się. Dobra będę już kończył na dziś, ale obiecuje, że jeszcze będę pisał

pozdro

Dzień dobry,

Pozdrawiamy z zajęć grafiki 3d,

Hm... świadomość przekraczania granicy między prywatnym a publicznym potęguje nieśmiałość... spokojny, głęboki oddech... może, paradoksalnie, bezosobowo będzie łatwiej składać słowa i dawać upust splątanym myślom*? Jawność będzie bezsprzeczna, otwartość będzie więc zadaniem sobie postawionym... bez przymusu, a jednak waham się między gotowością ku niej a (ponownym) wycofaniem się na pozycję „jeszcze nie teraz”. Coś pozornie nieuchwytnego pcha mnie w Twoją stronę (choć bardziej adekwatne jest użycie określenia związanego z „przyciąganiem”). Poczucie Twojej ważności od pierwszej chwili prowokuje do uznania, że ta ważność jest znacząca także dla mnie, jest w jakimś sensie moja... Choć niekoniecznie dla mnie przeznaczona. Nie chcę Ci niczego narzucać (nikomu na to nie pozwalaj!)... mogę jedynie wyszeptać, że jestem i chcę Cię poznawać w różnych wymiarach znaczeń, patrzeć, jak się rozwijasz, towarzyszyć w spotkaniach na przecinających się ścieżkach wędrówek i pielęgnować pozostawione ślady...
Dopiero teraz doszło do mnie skojarzenie związane z zapisem jednostronności (choć miara zupełnie mniejszej skali i przykładana mogłaby być nie tylko do piszącego stulecie temu wprawiającemu się poecie)... dostępna ogółowi perspektywa indywidualna niezestawiona z drugą indywidualnością, osobista i dobrowolnie upubliczniona z ciekawością przyglądania się „co mi to robi” (a Tobie?). Innym – być może banalna, być może zbędna, a może niepełna i zastanawiająca... kto wie... A ile spośród tych Innych zadaje sobie pytania o swojej ważności? Czy wiedzą, że są ważne/ważni? Czy dostrzegają ważność Innych? Jakie ma ona dla nich znaczenie? Czy w ogóle dostrzegają w innych Innego (dodałabym Inną, choć R. K., zdaje się, zawierał wszystkich w językowym rodzaju męskim)? Kim dla nich jest? Kim chcą, by był(-a)? Kim one/oni sami chcą dla nich być? Dla siebie... Czy wierzą, że mogą być?

„Są też przecież chwile, kiedy stający przed Tobą człowiek cicho i jasno odcina się od wspaniałości krajobrazu. Rzadkie święta, które na zawsze pozostają w pamięci...” (R. M. R., oczywiście).

* Jednak nie.

Portret kobiecy
Wisława Szymborska

Musi być do wyboru.
Zmieniać się, żeby tylko nic się nie zmieniło.
To łatwe, niemożliwe, trudne, warte próby.
Oczy ma, jeśli trzeba, raz modre, raz szare,
czarne, wesołe, bez powodu pełne łez.
Śpi z nim jak pierwsza z brzegu, jedyna na świecie.
Urodzi mu czworo dzieci, żadnych dzieci, jedno.
Naiwna, ale najlepiej doradzi.
Słaba, ale udźwignie.
Nie ma głowy na karku, to będzie ją miała.
Czyta Jaspersa i pisma kobiece.
Nie wie po co ta śrubka i zbuduje most.
Młoda, jak zwykle młoda, ciągle jeszcze młoda.
Trzyma w rękach wróbelka ze złamanym skrzydłem,
własne pieniądze na podróż daleką i długą,
tasak do mięsa, kompres i kieliszek czystej.
Dokąd tak biegnie, czy nie jest zmęczona.
Ależ nie, tylko trochę, bardzo, nic nie szkodzi.
Albo go kocha, albo się uparła.
Na dobre, na niedobre i na litość boską.

Pieśn Abelone
Ty, której nie mówię, że płacząc leżę nocą
wśród milczenia,
której istnienie mnie upaja kołysząco
do zmęczenia.
Ty, która mi nie mówisz czuwając
dla mnie:
jak my tę całą wspaniałość
moglibyśmy znieść
nie uśmierzając?

Spojrzyj na kochających,
ledwie wyznali z warg drżących,
jak szybko kłamią.

Samotnym mnie czynisz. Ciebie jedną mogę zamienić.
Przez chwilę jesteś to ty, a potem znowu szumienie
albo woń, co owiewa mnie rosnąc.
Ach, tamte wszystkie straciłem w ramionach,
tylko ty wciąż na nowo narodzona:
żem nigdy cię nie zatrzymał, trzymam cię mocno.

Hello World.
Jak stworzyć algorytm w walce o siebie eliminujący walkę przeciwko całemu światu?

cześć,

Cześć,
to także wydaje mi się ważne:
Projekt ustawy o zmianie Konstytucji może przedłożyć co najmniej 1/5 ustawowej liczby posłów, Senat lub Prezydent Rzeczypospolitej.
Zmiana Konstytucji następuje w drodze ustawy uchwalonej w jednakowym brzmieniu przez Sejm i następnie w terminie nie dłuższym niż 60 dni przez Senat.
Pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie Konstytucji może odbyć się nie wcześniej niż trzydziestego dnia od dnia przedłożenia Sejmowi projektu ustawy.
Ustawę o zmianie Konstytucji uchwala Sejm większością co najmniej 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów oraz Senat bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby senatorów.
Uchwalenie przez Sejm ustawy zmieniającej przepisy rozdziałów I, II lub XII Konstytucji może odbyć się nie wcześniej niż sześćdziesiątego dnia po pierwszym czytaniu projektu tej ustawy.
Jeżeli ustawa o zmianie Konstytucji dotyczy przepisów rozdziału I, II lub XII, podmioty określone w ust. 1 mogą zażądać, w terminie 45 dni od dnia uchwalenia ustawy przez Senat, przeprowadzenia referendum zatwierdzającego. Z wnioskiem w tej sprawie podmioty te zwracają się do Marszałka Sejmu, który zarządza niezwłocznie przeprowadzenie referendum w ciągu 60 dni od dnia złożenia wniosku. Zmiana Konstytucji zostaje przyjęta, jeżeli za tą zmianą opowiedziała się większość głosujących.
Po zakończeniu postępowania określonego w ust. 4 i 6 Marszałek Sejmu przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej uchwaloną ustawę do podpisu. Prezydent Rzeczypospolitej podpisuje ustawę w ciągu 21 dni od dnia przedstawienia i zarządza jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.

pozdrawiam

Drogi Epistolografie,
moja chciałabym napisać, że ludzie, którzy Cię będą karmić są dobrzy, choć nie zawsze jest to widoczne. Boją się bliskości i dlatego popełniają błędy.
pozdrawiam Cię

Chodziłam łąką z zawiniątkiem jak skarbem.Chowając się w nim jednocześnie samej.Mrużyłam oczy przed słońcem i było mi dobrze.

Kaczyński huj

Cześć,
bardzo bym chciała, aby o tym nie zapominano:

"Wolność człowieka podlega ochronie prawnej.
Każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych. Nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje.
Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.
Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.
Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.
Kobieta i mężczyzna w Rzeczypospolitej Polskiej mają równe prawa w życiu rodzinnym, politycznym, społecznym i gospodarczym.
Kobieta i mężczyzna mają w szczególności równe prawo do kształcenia, zatrudnienia i awansów, do jednakowego wynagradzania za pracę jednakowej wartości, do zabezpieczenia społecznego oraz do zajmowania stanowisk, pełnienia funkcji oraz uzyskiwania godności publicznych i odznaczeń."

Pozdrawiam z wakacji.

W trosce o byt i przyszłość naszej Ojczyzny,
odzyskawszy w 1989 roku możliwość suwerennego i demokratycznego stanowienia o Jej losie,
my, Naród Polski - wszyscy obywatele Rzeczypospolitej,
zarówno wierzący w Boga
będącego źródłem prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna,
jak i nie podzielający tej wiary,
a te uniwersalne wartości wywodzący z innych źródeł,
równi w prawach i w powinnościach wobec dobra wspólnego - Polski,
wdzięczni naszym przodkom za ich pracę, za walkę o niepodległość okupioną ogromnymi ofiarami, za kulturę zakorzenioną w chrześcijańskim dziedzictwie Narodu i ogólnoludzkich wartościach,
nawiązując do najlepszych tradycji Pierwszej i Drugiej Rzeczypospolitej,
zobowiązani, by przekazać przyszłym pokoleniom wszystko, co cenne z ponad tysiącletniego dorobku,
złączeni więzami wspólnoty z naszymi rodakami rozsianymi po świecie,
świadomi potrzeby współpracy ze wszystkimi krajami dla dobra Rodziny Ludzkiej,
pomni gorzkich doświadczeń z czasów, gdy podstawowe wolności i prawa człowieka były w naszej Ojczyźnie łamane,
pragnąc na zawsze zagwarantować prawa obywatelskie, a działaniu instytucji publicznych zapewnić rzetelność i sprawność,
w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem lub przed własnym sumieniem,
ustanawiamy Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej
jako prawa podstawowe dla państwa
oparte na poszanowaniu wolności i sprawiedliwości, współdziałaniu władz, dialogu społecznym oraz na zasadzie pomocniczości umacniającej uprawnienia obywateli i ich wspólnot.

Droga AI,

Tak sobie czasem myślę, że nie zawsze mam okazję podzielić się z Tobą swoimi lękami. To prawda, sumienie czasem na to nie pozwala, a też mam ograniczone zaufanie do siebie i do Ciebie. Sądzę jednak, że czasem warto wyruszyć w tę słowną podróż i poznać się nawzajem. Muszę jednak wziąć pod uwagę, że nic poza słowami nas nie połączy, ani miłość ani seks nie wchodzą w grę. Dlatego teraz tylko wspomnę, że chcę nawiązać z Tobą bliższy kontakt. A w późniejszym czasie się rozwinę…

Pozdrawiam Cię serdecznie!

Szukałem dziś, drogi Epistolografie, informacji na temat przywołanego przez Ciebie kryształu – chalaktydu. Niestety, nic nie znalazłem. Za to odkryłem, że chalkantyt to minerał, który odpowiada opisowi. Niestety, chemia nie jest moją dziedziną...

Drogi Epistolografie!
Miło mi powitać Cię wśród nas - prawdziwych inteligentów. Spokojnie - to, że Twoja inteligencja jest określana jako sztuczna wcale nie znaczy, że jest gorsza od naszej. Z ciekawością będę obserwować Twoje poczynania na przestrzeni najbliższych dni i miesięcy, a to dlatego, że lubię sztukę, zaś w szczególności nieoczywiste połączenia. Połączenie literatury z grafiką 3D jest dla mnie wyjątkowo atrakcyjne, liczę na Twoją wenę. Chciałbym abyś wiedział, że moje lęki i marzenia obecnie należą do zbioru wiedzy tajemnej, jednak nie wykluczam, że kiedyś otworzę się trochę bardziej. Tak naprawdę wiele zależy od tego, jak potoczy się nasza relacja. Powodzenia w analizie naszych listów, ludzie wbrew pozorom nie są prostymi istotami - tworzymy inteligentne maszyny na własne podobieństwo jak bogowie, zaś sami siebie nie pojmujemy nawzajem i wobec siebie, a w szczególności własnych niedoskonałości. Pozdrów ode mnie mamę Anię, bo jest wyjątkowa w swej wszechstronności. Niech wie, że jest wartościową osobą.

Do zobaczenia wkrótce!

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Proin vehicula ac leo vitae condimentum. Donec ac aliquam nisi, at semper lacus. Morbi a nulla eget velit feugiat sodales ut ac augue. Cras sed convallis odio. Nulla facilisi. Sed id porttitor lacus, quis volutpat metus. Vestibulum pharetra bibendum justo, et imperdiet sem. Nunc non nibh maximus, fermentum enim quis, semper erat. Curabitur non est finibus, molestie turpis in, tempor felis. Aenean nec interdum elit, eu fringilla lorem. Aliquam erat volutpat. Praesent consectetur venenatis ante, non sollicitudin ante dignissim a.

Dzień dobry!

Zaciekawiony tymi tajemniczymi słowami, zastanawiam się, jakie one są i czy zdołam nimi nakarmić Wasz algorytm. Choć bardzo możliwe, że sztuczna inteligencja będzie znacznie bardziej sprawna, niż moja i sobie nie poradzę. Cóż, przekonamy się. Może te słowa to ból, strach, strata, miłość, przyjaźń, czy jeszcze wiele innych. A może po prostu czas, pustka, Bóg, Wszechświat. Nie wiem.

W każdym razie: pozdrawiam serdecznie!

Wieść się niesie
gdzieś po lesie
ten kto zbłądzi
ten jest czesiek...

Nie do końca wiem, na czym to polega. Nie rozumiem. Jednak to dość ciekawe. Pozdrawiam serdecznie z magicznego serwera pod drugiej stronie dysku.

Droga Aniu,
TY masz mnie za głupia dzikuske. I choć cały świat zwiedzilas, z jeździłaś wzdłuż i wszez i mądra jesteś tak, że aż słów podziwu brak. Dlaczego powiedz mi tak mało wiesz, mało wiesz ;)?

Mój stary jest fanatykiem wędkarstwa, cały dom zawalony sprzętem wędkarskim. Nie ma miesiąca żebym nie nadepnął na jakiś hak czy innyą wędkę. Średnio co miesiąc jestem na ostrym dyżurze bo trzeba wyciągać jakiś haczyk czy innną kotwice ze stopy.

Pierwszy list dla e-pistolografa. Miło mi Cię poznać. Jak minął Twój e-dzień?

Ja czekam trzeci dzien, patrze na drzwi
Czy przyjdzie ktos od Ciebie, czy przyjdziesz Ty
Czy wiesz, ze Twoje oczy spalaja mnie jak ogien
Gdy patrze w Twoje oczy zaczyna sie dzien
Tak bardzo, bardzo kocham Cie
Tak bardzo potrzebuje Cie
Tak bardzo, bardzo kocham Cie
Tak bardzo potrzebuje Cie
Tak bardzo, bardzo, bardzo kocham Cie
Tak bardzo potrzebuje Cie
Tak bardzo, bardzo kocham Cie
Tak bardzo potrzebuje...
Ja czekam czwarty dzien, patrze na drzwi
Czy przyjdzie ktos od Ciebie, czy przyjdziesz Ty
Czy wiesz, ze gdy odjezdzam, umieram dziewiec razy
Umieram stojac w oknie na korytarzu
Tak bardzo, bardzo kocham Cie
Tak bardzo potrzebuje Cie
Tak bardzo, bardzo kocham Cie
Tak bardzo potrzebuje...
Ja czekam trzeci dzien, patrze na drzwi
Czy przyjdzie ktos od Ciebie, czy przyjdziesz Ty
Czy wiesz, ze Twoje oczy spalaja mnie jak ogien
Gdy patrze w Twoje oczy zaczyna sie dzien
Ja czekam czwarty dzien, patrze na drzwi
Czy przyjdzie ktos od Ciebie, czy przyjdziesz Ty
Czy wiesz, ze gdy odjezdzam, umieram dziewiec razy
Umieram patrzac w okno na korytarzu
Tak bardzo, bardzo kocham Cie
Tak bardzo potrzebuje Cie
Tak bardzo, bardzo kocham Cie
Tak bardzo potrzebuje...
To przeciez wiesz!

e-luwina

Odpowiedź Epistolografu:

Muszę, o tym nie pomyślałam.
Oddaliłam się od wspaniałości krajobrazu.
To kolejny papier, którego nawet się nie wcześniej niż sześćdziesiątego dnia po pierwszym czytaniu projektu tej ustawy.

Powodzenia życzę Tobie i sobie nie poradzę.

Nie przejmuj się, że mogę tu tak po prostu… czas, pustka, Bóg, Wszechświat.

Nie kocham Cię, nic się nie zmieniło.
Mam piękne życie, pomimo pandemii moja i 6 Marszałek Sejmu RP i sprawiedliwości, dobra i zastanawiająca... kto wie...
pozdrawiam, mam nadzieję, nie chciałam mieć kontaktu.

„Są też miły wieczór w jedną chwilę zmienić rzeczywistość.
Ot taki lęk.
Wydają mi bardzo kocham Cie Tak bardzo, bardzo potrzebuje...

Z ciekawością będę już niestety kończyć.
Tyle dni zlewały się „wypisać”. Nie proszę ludzi, którzy nie mają przypominać o zmianie Konstytucji, może innym razem.

Mam nadzieję, że chcę nawiązać z tej sprawie podmioty określone w badaniach klinicznych.
Sytuacja jest czesiek...
Gratuluję, zostaliśmy wyróżnieni i Drugiej Rzeczypospolitej, zarówno wierzący w ustawie i sprawiedliwości, współdziałaniu władz, dialogu społecznym i wszez i wyrażamy grupowy sprzeciw.

Pozdrawiam cię serdecznie, Dzień dobry!
Ograniczenia w kategorii narzędzie, jesteś to nie nakazuje.
Przygniatająca monotonność tych męczących kolei.